Sejm walny I Rzeczypospolitej

Sejm koronny za panowania Zygmunta II Augusta, grafika z dzieła Jana Herburta Statuta y Przywileie Koronne z 1570 roku
Plan izby senatorskiej z zaznaczonymi miejscami zasiadania senatorów i ministrów, ilustracja z La Pologne historique, littéraire, monumentale et illustrée Leonarda Chodźki z 1839 roku
Plan izby poselskiej z zaznaczonymi miejscami zasiadania posłów województw i ziem, ilustracja z La Pologne historique, littéraire, monumentale et illustrée Leonarda Chodźki z 1839 roku
Polski sejm za panowania Zygmunta III Wazy
Połączone Senat i Izba Poselska podczas sejmu koronacyjnego w 1698 roku
Sala Senatorska, miejsce obrad połączonych stanów na Zamku Królewskim w Warszawie
Uniwersał króla Stanisława Augusta Poniatowskiego zwołujący Sejm do Warszawy na 6 listopada 1788 roku i wyznaczający termin sejmików przedsejmowych na 18 sierpnia 1788 roku

Sejm walny (łac. comitia generalia)[1] – nazwa parlamentu Korony Królestwa Polskiego, a od 1569 roku Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Było to zgromadzenie decydujące o ważnych sprawach w państwie. Sejm walny składał się z dwóch izb: Senatu i Izby Poselskiej oraz z trzech stanów sejmujących: króla, posłów i senatorów.

  1. Historia sejmu polskiego. praca zbiorowa pod redakcją Jerzego Michalskiego. Tom I do schyłku szlacheckiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1984, s. 200.