Red Hot Chili Peppers

Red Hot Chili Peppers
Ilustracja
Red Hot Chili Peppers podczas koncertu Pinkpop w Landgraaf 5 czerwca 2006. Od lewej: Flea, Anthony Kiedis, Chad Smith i John Frusciante.
Rok założenia

1983

Pochodzenie

Los Angeles ( Stany Zjednoczone)

Gatunek

funk rock, funk metal, rock alternatywny, rap rock

Wydawnictwo

Warner Bros. (od 1990)
EMI (1983–90)

Powiązania

What Is This?
Fear
Jane’s Addiction, Nirvana

Skład
Anthony Kiedis
John Frusciante
Flea
Chad Smith
Byli członkowie
Josh Klinghoffer
Dave Navarro
Jesse Tobias
Arik Marshall
Hillel Slovak
Jack Irons
Cliff Martinez
Jack Sherman
Zander Schloss
Chuck Biscuits
DeWayne „Blackbyrd” McKnight
D.H. Peligro
Strona internetowa

Red Hot Chili Peppers (w skrócie: RHCP) – kalifornijska grupa muzyczna grająca głównie funk rock, powstała w Los Angeles w 1983. Obecny skład grupy tworzą wokalista Anthony Kiedis, gitarzysta John Frusciante, basista Michael „Flea” Balzary i perkusista Chad Smith. Zróżnicowany styl muzyczny zespołu połączył tradycyjny funk z elementami innych stylów, w tym rocka alternatywnego, punk rocka, i rocka psychodelicznego.

Oprócz Kiedisa i Balzary'ego w skład grupy pierwotnie wchodzili gitarzysta Hillel Slovak i perkusista Jack Irons. Slovak zmarł w 1988 r. z powodu przedawkowania heroiny, powodując odejście Ironsa[1]. Na miejsce Ironsa do zespołu szybko wszedł dawny perkusista Dead Kennedys D.H. Peligro, do momentu gdy zespół znalazł stałego zamiennika w osobie Smitha, Slovak zaś został zastąpiony przez początkującego i obiecującego gitarzystę Johna Frusciantego. W tym składzie zespół nagrał czwarty i piąty album, Mother’s Milk (1989) i Blood Sugar Sex Magik (1991).

Blood Sugar Sex Magik, pierwszy znaczący album grupy, sprzedał się w nakładzie ponad 13 milionów egzemplarzy, co zapewniło grupie komercyjny sukces. U Frusciantego pogłębiało się uczucie dyskomfortu w związku z takim sukcesem i nagle opuścił zespół podczas trasy koncertowej promującej album w 1992 r., popadając w uzależnienie od narkotyków. Kiedis, Flea, i Smith zatrudnili na jego miejsce Dave’a Navarro z Jane’s Addiction, aby nagrać następny album zatytułowany One Hot Minute. Mimo że album odniósł umiarkowany komercyjny sukces, nie został tak życzliwie przyjęty jak Blood Sugar Sex Magik i sprzedał się w ponad dwa razy mniejszej ilości niż poprzednik. Krótko po tym Navarro opuścił zespół z powodu różnic twórczych. Frusciante, który wyszedł z nałogu narkotykowego po odbyciu kuracji odwykowej, ponownie stał się członkiem grupy na prośbę Flea. Zjednoczony kwartet powrócił do studia, aby nagrać Californication (1999), który sprzedał się na całym świecie w piętnastu milionach egzemplarzy, odnosząc największy sukces spośród wszystkich albumów grupy. Następnym albumem był wydany trzy lata później By the Way (2002), który również odniósł sukces. W 2006 r. grupa wydała podwójny album Stadium Arcadium, który jako pierwszy w historii formacji uplasował się na 1. miejscu listy Billboard Hot 100.

Red Hot Chili Peppers jest siedmiokrotnym laureatem Nagrody Grammy. Zespół sprzedał ponad 80 milionów albumów na całym świecie, osiem singli uplasowało się w pierwszej czterdziestce zestawienia Billboard Hot 100 (włączając trzy single w Top 10), pięć singli dostało się na listę przebojów Mainstream Rock Tracks, 11 singli zespołu osiągnęło 1. miejsce listy Modern Rock Tracks. W 2012 grupa została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame[2][3], a w 2022 otrzymała swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Sławy[4]. Zespół został też sklasyfikowany na 30. miejscu zestawienia „Greatest Artists of Hard Rock” przygotowanego przez telewizję VH1.

  1. Kiedis, Sloman, 2005. s. 224
  2. Red Hot Chili Peppers. rockhall.com. [dostęp 2022-12-05].
  3. The National Ledger – Archive Redirect. [dostęp 2010-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)].
  4. Red Hot Chili Peppers. walkoffame.com. [dostęp 2022-12-05].