I sekretarze KC PZPR

I sekretarz KC PZPR
Ilustracja
Władysław Gomułka (1956) – pełnił funkcję I sekretarza KC PZPR w latach 1956–1970, co czyni go najdłużej piastującym to stanowisko
Stanowisko
Państwo

 Polska

Data utworzenia

1954

Pierwszy

Bolesław Bierut

Obecny

brak
(partia dokonała samorozwiązania w 1990),
ostatni:
Mieczysław Rakowski

Siedziba

Warszawa

I sekretarze KC PZPR – osoby stojące na czele Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (komunistycznej formacji sprawującej władzę w okresie Polski Ludowej). PZPR została założona w połowie grudnia 1948 z połączenia Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej[1]. Stanowisko I sekretarza KC PZPR (do 1954 Przewodniczącego KC PZPR[2]) sprawowało siedmiu polityków, kolejno:

Lp. Zdjęcie Imię i nazwisko Okres sprawowania funkcji Informacje dodatkowe
1.
Bolesław Bierut
(ur. 1892, zm. 1956)
od 22 grudnia 1948
do 12 marca 1956
Do 17 marca 1954 Przewodniczący KC, następnie urząd przekształcono w I Sekretarza KC. Również Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (1947–1952), Przewodniczący Rady Państwa (1947–1952) i Prezes Rady Ministrów (1952–1954).
2.
Edward Ochab
(ur. 1906, zm. 1989)
od 20 marca 1956
do 21 października 1956
3.
Władysław Gomułka
(ur. 1905, zm. 1982)
od 21 października 1956
do 20 grudnia 1970
Również członek Rady Państwa (1957–1971).
4.
Edward Gierek
(ur. 1913, zm. 2001)
od 20 grudnia 1970
do 6 września 1980
Również członek Rady Państwa (1976–1980).
5.
Stanisław Kania
(ur. 1927, zm. 2020)
od 6 września 1980
do 18 października 1981
6.
Wojciech Jaruzelski
(ur. 1923, zm. 2014)
od 18 października 1981
do 29 lipca 1989
Również Minister Obrony Narodowej (1968–1983), Prezes Rady Ministrów (1981–1985), Przewodniczący WRON (1981–1983), Przewodniczący Rady Państwa (1985–1989) oraz Prezydent Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (1989), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (1990).
7.
Mieczysław Rakowski
(ur. 1926, zm. 2008)
od 29 lipca 1989
do 29 stycznia 1990
Również Prezes Rady Ministrów (1988–1989). 29 stycznia 1990 nastąpiło rozwiązanie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
  1. Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. onet.pl. [dostęp 2022-02-07].
  2. Norbert Kołomejczyk: Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. W: Partie komunistyczne i robotnicze świata. Zarys encyklopedyczny. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978, s. 95. Cytat: Kongres Zjednoczeniowy, a zarazem I Zjazd PZPR (15–21 XII 1948) uchwalił deklarację ideową i statut PZPR. Kongres wybrał Komitet Centralny i Centralną Komisję Rewizyjną. Przewodniczącym KC PZPR (od 17 III 1954 – I sekretarzem KC) został Bolesław Bierut.